АЛ, ТЫҢДА, АҒАЙЫН!

АЛ, ТЫҢДА, АҒАЙЫН!

Ал, тыңда, ағайын,
Бектұр ақын кеңесін.
Талай топқа көп созған,
Жасынан-ақ өңешін.
Қу домбыра тоздырды,
Тырнағының көбесін.
Елу жасқа келгенде,
Барып көрдім Темешін.
Жақсы адамның жарлығы,
Сөзі болар демесін.
Жаманмен дос болғанша,
Жақсының көр төбесін.
Екі дәуге жүгінсе-
Қабақ шытқан Сыбанның,
Ішуге атау кересін.
Ісің аппақ болса да,
Амалың не бересің.
………………………………
………………………………
Жақсы айғыр шаппайды,
Өзін туған енесін.
Жаман айғыр шығарар,
Көрінгенге немесін.
Сыпан да сөйтіп байыған,
Бірақ маған не десін?
Жаңа үкімет келгелі,
Қарғыс атып Сыпанның,
Ұрған екен енесін.
Сыйлады жүні жығылып,
Батырқожаңмын дегесін.
Бір топ жылқы айдатып,
«Құры қайтпа» деп келгесін.
Семсердей суырып бір сөзді,
Сыпаекеңе сонда өзім.
Қай момынның көз жасы?-
Дедім мына бергенің?! [15]