ТОҚСАН МЕН ІЗБАСТЫ БИ
Ерте заманда Арқадағы екі ауыл арасында жанжал шығып, мұның арты әбден ушығып кетеді. Тоқсан деген кісінің Доғалақ деген жалғыз ұлы қаза табады. Баласының құнын сұрауға Тоқсанның өзі аттанады. Бұларды үйінде қарсы алған Ізбасты би құныкерлердің бетін қайтармақ болып Тоқсанға:
— Құлағым жоқ болса, сұңқар шығармын,
Құйрығым жоқ болса, тұлпар шығармын.
Уа, ешкі егіз табады,
Ит егіз табады.
Доңыз тоғыз табады.
Сен тоғызыңмен толған екенсің,
Әбден қырсық болған екенсің.
Сенің тоғызыңды аламын десе,
Тағдырдың шамасы жоқ па?
Маған перзент берейін десе,
Құдайдың баласы жоқ па? –
деп жауап береді. Шынында Ізбасты бидің тоғыз ұлы бар екен. Ол Тоқсанға қисынсыз тиіскенін біліп, айыбын мойнына алады. Өршігелі тұрған дау бейбітшілікпен бітеді [3, 357-б].