ПАТОЛОГИЯЛЫҚ ПСИХОЛОГИЯ – ауырған адамның психикалық қызметі мен қасиетінің, мінез- құлықтың ауытқу заңдылықтарын зерттейтін психология (медициналық психология) ғылымының саласы. П.п. психологиялық теорияға сүйеніп, аурудың қозуы мен қайтуын дені сау адамның психикалық үрдістерінің қалыптасуы мен өту сипатын салыс- тыру арқылы анықтайды. Патоло- гиялық психологияның психопатоло- гиядан айырмашылығы – клиника- да байқалған психикалық ауыр күй- дің құрылымдық ерекшелігі мен түр- лену сипатын психикалық әдісті қол- дану арқылы түсіндіреді. Патопси- хологиялық зерттеулердің теориялық және қолданбалы ғылым аумағында маңызы зор.
Соңғы кездерде патопсихологияның органикалық практикада психоте- рапевтикалық жұмысқа да қатысуы дамып келеді. Патопсихологиялық эксперименттің балалық шақтың психиатриялық клиникасында да орны ерекше. Патопсихологияның тарихы психиатрия, неврология жә- не эксперименталды психология са- лаларының дамуымен байланысты. Негізгі патопсихологиялық экспери- ментті (Б.В.Зейгарник), кез келген диагностикалық процедураны та- нымдық үрдістердің тұтастық жүйе- сін және (В.Н.Мясишев) мотивтерді
«тұлғааралық қатынасты» модельдеу үшін пайдаланылады. П.п.- әртүрлі аурулар нәтижесінде адамдардың психикасы мен қылығында пайда бо- латын ауытқуларды зерттейтін және солар туралы білімдерді қарастыра- тын психология саласы.