ҚАРАІШІК ПЕН ҚУБАЛА
Қубала:
Осы жерге біздер келдік той бар-ау деп, Күреңді бос жібердік ойнар-ау деп. Бұ тойдан соң қалсам да, үмітім бар, Жолдықты бізге деген қояр-ау деп. Алдында есігімнің сыдырым тал,
Қабығын сыдырып жейді қой деген мал.
Біздерді көп сөйлетіп, не қыласың?
Әкел де, жолдығымды алдыма сал.
Қараішік:
Алдында есігімнің сыдырым тал,
Қабығын сыдырып жей ме қой деген мал? Тоқ бала біздің елде толып жатыр,
Әй, бала, жолдығыңды айтысып ал.
Қубала:
Кім еді айтып желсөз өңмеңдеген, Алладан келмей бұйрық өлмен деген.
Кешегі ел қыдырған есер күнде Қыз бар ма Байбақтыда мен көрмеген?
Қараішік:
Сен едің азбан Тана, азған Тана, Жығылсын атың жүрмей сазға жана.
Еш нәрсе өз еліңнен таппай келіп, Құдықты біздің елден қазған тана.
Қубала:
Мен едім азбан Тана, азған Тана, Жығылсын атым жүрмей, сазға жана. Қараішік, келген жерден құдықты айттың, Немене құдық деген, Құдай тоба!
Қараішік:
Тезегін таза көлдің термеймісің, Жүгіртіп, ат құйрығын өрмеймісің? Болмасаң, есің кеткен есер Тана, Құдықты мал суарған көрмеймісің?
Қубала:
Қараішік қызығарсың қылығыма, Келтірме бұндай сөзді бұлығыма. Жолаушы, атым шөлдеп келе жатса, Салайын тері қауға құдығыңа.
Қараішік:
Қубала, қызығарсың қылығыма, Келтірме бұндай сөзді бұлығыма. Жолаушы, атың шөлдеп келе жатса, Қояйын астау құрып құдығыма.
Қубала:
Өлеңге сен де жетік, мен де жетік,
Айтсайшы жетік болсаң, мендей етіп, Мінезі құнанымның тентек еді, Сындырмасын астауыңды қарғып кетіп.
Қараішік:
Қызды көрсең, япыр-ай, күлімдейсің, Өзіңе өз қылығың білінбейсің. Қызығып, қыз үйіне кіремін деп, Мұрының сағанаққа ілінгейсің.
Қубала:
Күлмеймін, ойнамаймын баламын деп, Ойнасам, бір пәлеге қаламын деп.
Неталы Бисалымен алып келді Бір тұқым осындайдан аламын деп.
Қараішік:
Келе жатқан мына жақтан жүз қарақшы, Ішінде жұртты құртқан бір қарақшы.
Тананың Қубаласын алып келіп, Неталы, Бисалымен сен қарақшы.
Қубала:
Келе жатқан мына жақтан жүз қарақшы, Ішінде жұртты құртқан бір қарақшы. Қалмақтан біз ұрласақ, жылқы ұрлаймыз, Өз бетін өз ұрлайтын қыз – қарақшы.
Қараішік:
Қубала, айта алмадың жардан ұшқыр, Тіліңнің өткір қайшы ұшын кескір. Үйіңнің барлық жаны қырылып қалып, Байларда малайлыққа күнің кешкір.
Қубала:
Қараішік айта алмадың, жардан ұшқыр, Тіліңнің өткір қайшы ұшын кескір. Қазақтай көп қарғысты мен білмеймін, Әкеңнің оң жағында ішің өскір.