[ГЕ-ГЕ, ГЕ-ГИ…]

[ГЕ-ГЕ, ГЕ-ГИ…]
—Ге-ге, ге-ги-ге-ге , ге-ги-ге-ге, Ге-ге, ге-ге, ге-ги-ге-ге, ге-ги-ге-гу.
Әкемді-ау ақбоз атқа мінгізгесің,
Қолына-ау, қылыш алып жүргізгесің. «Ақ» десе ауруға-ау, шипа болып, Атағын алты алашқа білгізгесің.
Ге-ги-ге-ге-ге , ге-ги-ге , ге-ги-ге-у, Ге-ге-ге, ге-ги-ге, ге-ги-ге-ге.
Әкемнің-ау зұлпықарын қайрап-қайрап, Кесуге-ау, дерттің басын келдім сайлап. Толыбек, Қарақожа, Қарабура, Қайдасың, дерт анасын алмай байлап?
Ге-ги-ге-ге, ге-ги-ге-ге-ги-ге-у, Ге-ге-ге, ге-ги-ге-ге, ге-ги-ге-ге. А-ги-ги-ги-ги-гай, а-ги-ги-ги-ги-гай, А-ге-ги-ге-ге, ге-ги-ге-ге-ге-ги-ге-ай!
Көктемде жылқы ойнар,
Көбікті қарда түлкі ойнар. Қу шөппенен бөрі ойнар, Құдаша мен құда ойнар.
Құйынды жерде жын ойнар,
Толыбек сайтан көрінсе,
Толыбек жазған сонда ойнар!
Ге-ги-ге-ге-ге, ге-ги-ге-ге, ге-ге-ге-ай.
Шығыстың бір асуы Досболай-ды, Шақырдым жын ағасы Бостанайды. Аруағы Нысан абыз жәрдемші боп, Әр жерде мені жауға тастамайды.
А-ги-ги-ги-ги-ги, а-ги, ги-ги-ги-ау, Ге-ге-ге-ге-ге, ге-ге-ге-ге, ге-ге-ге-геу.
Тоқсан қойдың терісі Тон шықпаған Толыбек.
Жетпіс қойдың терісі
Жең шықпаған Толыбек. Алпыс қойдың терісі
Ау шықпаған Толыбек!
Албастымен сырласқан,
Ақ мартумен мұңдасқан, Періштемен тыңдасқан, Пері атасы—Толыбек!
Ә-ге-ге-ге-ге, ге-ге-ги-ге, ге-ге-ги-ге, Ә-ге-ге-ге-ге, ге-ге-ги-ге, ге-ге-ги-ге.
Қазулы тұрған көр бар ма?
Қайғылы тұрған ер бар ма?
Қамығып жылар ел бар ма?
Тебінгіде тер бар ма?
Терістен соғар жел бар ма? Бүгіліп тұрған бел бар ма?
Білгеніңді айтып бер,
Көкке шық та қайтып кел!
Кел, кел менің пірлерім! Ақ сөйле!
А-ті-ті-гі-дің, а-ті-ті-гі-дің, ті-гі-дің!
Ге-ге-ге, ге-ге-ге-ги-ге, ге-гі-гі-гі-ге.
Ге-ге-гі-ге, ге-ге-ге-ге,—ге-ге-гі-ге,—ги Ге-ге-ге-ге,—ге-ге-ге-ге,—ге-ге-ге-ге, А! А! Не дейсің? Дәл айт! Дәл айт!
Ге-ге-ге-ге-ге, а-ди-ги-ди-ди-ди,
А-ди-ги-ди-диди
Дәл айт! Дәл айт!
Ге-ге-ге-ге-ге, ге-ге-ги-ге, ге-ге-ги-ги.