[ҚЫЗ БЕН ЖІГІТ]
Жігіт:
—Бәдікті баста десең, мен бастайын, Түбіне шоғайнаның із тастайын.
Бәдігі бұл баланың қай жерінде, Суырып ақ тікендей ап тастайын.
Қыз:
—Айтқаным менің бәдік «оным» деген, Бәдігі бұл баланың қолында екен. Бәдікті көшірейік басқа жаққа,
Ауылым алыс емес, жолында екен.
Жігіт:
—Бәдігі бұл баланың дізесінде, Түседі, бәдік айтсам, қыз есіме. Бәдікті сіз де айтыңыз, біз де айтайық, Балажан бәдік болған тізесінде.
Қыз:
—Біз келдік бәдік десе қоқандай боп, Суырға қырман жайда топандай боп. Бәдікті бес-алты ауыз біздер айтсақ, Жаураған ұзақ кетер тоқалдай боп.
Жігіт:
—Бәдік десе біз келдік шатырдай боп, Қан тамған қылышынан батырдай боп. Бәдікті бес-алты ауыз біздер айтсақ, Жоғалар аяғынан қатындай боп.
Қыз:
—Тағы да нелер болар, нелер болар, Қанаты қаршығаның бедер болар. Бәдікті бес-алты ауыз біздер айтсақ, Қарамай алды-артына жөнер болар.
Жігіт:
—Бәдік самар, ендеше, бәдік самар, Жақсы бие арғымақ құлын табар. Ауылымда тойдан қызық бәдігім бар, Келемесең бұл бәдікке, Құдай табар.
Қыз:
—Не болды бұл бәдікке жасыл жауып, Біреуін біреуінен артық жауып. Бәдіктің көшпесіне қоямыз ба, Арғынның толып жатқан масын жауып.
Жігіт:
—Не болды бұл бәдікке қызыл жауып, Біреуін біреуінен ұзын жауып.
Бәдіктің көшпесіне қоямыз ба, Арғынның толып жатқан қызын жауып.
Қыз:
—Бәдік десе, біз келдік шауып оза, Сарттың қызы шарбақта терер қоза. Бәдікті бес-алты ауыз біздер айтсақ, Жоғалар аяғынан жындай тоза.
Жігіт:
—Тағы да қызыл анар, қызыл анар, Су құйсаң орамалға, бір-бір тамар.
Қызы көптің ауылына барсаң, бәдік, Мойныңа қалампырлап моншақ тағар.
Қыз:
—Бар екен осы ауылда он күн бәдік, Үстіңе киген тоның он тілдәлік. Ауылында бұл арғынның нең бар, бәдік, Ауылына қара мұрттың кеткін, бәдік.
Жігіт:
—Астында бәдікшінің сұр тайы бар, Бәдіктің көшпей жүрген бір жайы бар. Бәдікті айдалаға көшіргенше, Бәдіктің көшетұғын сізге ойы бар.
Қыз:
—Айтпайды ұста сырын күрегіне, Айтпайды түйе сырын үлегіне.
Тілімді ежелгідей алсаң, бәдік, Осының бар да жабыс жүрегіне.
Жігіт:
—Айтпайды сарттар сырын палауына, Айтпайды палау сырын алауына.
Тілімді ежелгідей алсаң, бәдік,
Осының бар да жабыс танауына.
Қыз:
—Тағы да зуаласын, зуаласын, Қақсатар қарақалпақ дуанасын. Бәдікті жиып-теріп дорбаға сал, Сирағы ұзын мыналар қуаласын.
Жігіт:
—Бәдіктің мен айтамын бір парасын, Қыз шаншар ел көшкенде қарқарасын.
Бәдікті жиып-теріп дорбаға сал, Мойыны жуан мына қыз арқаласын.
Қыз:
—Енді көшсең, ей, бәдік, долыға көш, Тәшкеннің дағыраған жолына көш.
Тілімді ежелгідей алсаң, бәдік, Жігіттің кетпен шапқан қолына көш!
Жігіт:
—Енді көшсең, әй, бәдік, айына көш, Қысыр емген жылқының тайына көш.
Тілімді ежелгідей алсаң, бәдік, Қыздардың жататұғын жайына көш!
Қыз:
—Бар еді бір бәдігім, қамыста жүр, Келмейді шақырсам да, алыста жүр. Тілімді ежелгідей алсаң, бәдік, Осымен күні-түні алыс та жүр.
Жігіт:
—Бар еді бір бәдігім құлыста жүр, Қолына құлыс ойнап пұл ұстап жүр.
Тілімді ежелгідей алсаң, бәдік, Осымен күні-түні жұлыс та жүр.
Қыз:
—Мен сені, бәдік болсам, бағар едім, Шошқаның баласымен қағар едім.
Көзіме бәдік болып бір көрінсең, Төбеңе жаңғақ қойып шағар едім.
Жігіт:
—Енді көшсең, ей, бәдік, ентелей көш, Басын созып, аяғын келтелей көш. Мойнына жоғарғының мініп алып, Төменгіні, әй, бәдік, жетелей көш!
Қыз:
—Бәдік кетіп барады Көкшесіне, Торының кежім жаптым бөксесіне. Ақсаңдап ауылына жете алмасын, Осының бар да жабыс өкшесіне.
Жігіт:
—Бәдік күрме, тағы да бәдік күрме, Ұрысы көп Сайрамның түнде жүрме.
Тілімді ежелгідей алсаң, бәдік, Осының жағын байлап, тілін күрме.
Қыз:
—Бәдік өзің, тағы да бәдік өзің, Есіттің бе мынаның айтқан сөзін. Тілімді ежелгідей алсаң, бәдік, Осының шығарып кет екі көзін.