Сәуле апай қызы Алтынайды сыртқа қоқыс төгіп келуге жқмсаған. Қыс кезі болатын. Жердің үсті аппақ қар. Алтынай сыртқа шықты да, қайта кірді. Қоқысты төкпей ала келіпті. Анасы оған:
— Неге қайта әкелгенсің? – деп ұрысып жатыр.
— Аядым, — дейді қызы.
— Нені?
Анасы аң – таң.
Жердің беті аппақ. Сондай әдемі. Қоқысты төксем, кір – кір болмай ма?