Хз. Юсып жəне қала əйелдерінің тұзағы
Қаладағы əйелдер: «Бастықтың əйелі жігітінен көңілі қыпты.
Расында, біз оны ашық адасушы көреміз» деп өсектеді. Зылиха əйелдердің өзіне сөгіс бергендіктерін естігенде; оларға шақыру жіберіп, олар үшін сүйеніп отыратын диван əзірледі де, əрбіреуіне пышақ беріп, Юсыпқа: «Шық, оларға көрін!»,– деді. (Жеміс кесіп отырған əйелдер) оны көрген сəтте, бір түрлі ірі бағалап (естері шығып), өз қолдарын турады. Əйелдер: «Ой, Алла! Мынау адам емес, бұл біртүрлі құрметті періште-ақ қой» десті. (Зылиха оларға): «Ал міне, мені өсектегендерің осы. Расында, оның көңілін мен қаладым. Сонда да абырой сақтады. Жəне де ол əмірімді орындамаса, əлбетте, абақтыға салынып, қор болушылардан болады»,– деді.
(Юсып сүресі, 30-32)