ДЕМЕНЦИЯ (лат. dementia – ессіз- дік) – жоғары психикалық функция- лардың жете дамымауының не семуі- нің салдары болып табылатын кем- ақылдық. Бастапқы деменция – тұқым қуалаған аурудың, туа біткен зақымдаушы факторлардың немесе баланың өсуінің ең алғашқы кезең- деріндегі жоқшылықтың салдарынан зияттың жете дамымаушылығы. Екін- ші деменция – жаттығулардың, эмо- циялық қуаттаулардың (әлеуметтік, жастық, дәрі-дәрмектік, ауру-сырқау- лық) үнемі әсер етуі себепті психи- калық функциялардың сипатына бай- ланысты сенильдік (қарттық), алко- гольдік, эпилепсиялық, жарақаттану- дан кейін болған және т.б., деменция- лар түрлері болады Д. – жалпы ал- ғанда зияттылық қабілетінің әлеумет- тік және кәсіптік функциялардың қалыпты орындалуы мүмкін бол- майтындай болып жоғалуы. Термин көп функциялы бұзылуларды бел- гілеуге арналған. Мұндай кезде ес болмайды, пайымдау және басқа да жоғары психикалық процестерге қа- білеттілік қалмайды. Әдетте, когни- тивтік процестердің мұндай бұзы- лулары тұлғаны жеке әлеуметтік өзара әрекеттестік қабілеттерінің бұзылуы- на ұласады.