Санаи
(1070-1140)
Санаи, Абу-аль Маджд Мадждуд ибн Адам – парсы ақыны. Дидактикалық діни поэма жанрының негізін қалаушы. Аталмыш жанрдағы туындыларда адамның даму заңдылықтары, нақыл сөздер, тарихи және тұрмыстық әңгімелер арқылы түсіндіріледі.
***
Сен өзің сенімсіз болсаң, қабылдаған шешіміңнен не пайда?
***
Ақыл-ой- шатыр болса, сезім – осы шатырға апаратын баспалдақ.
***
Ақылды адамдардан басқасына сырыңды ашпа. Жүрегіңе жақын достарыңнан басқасына жүрегіңдікөрсетпе.
***
Өзіңді тануға күшің жетпесе, Алланы қалай танырсың?
***
Тәжірибесіз болмыс ғайыптықпен пара-пар. Тәжірибе – бұл сенің жүре пайда болған ақыл-ойың.
***
Ғылым іс-әрекетпен байланыста ғана пайдалы, ал іс-әрекетсіз – қара бастың қамы болып қалады.
***
Құмарлық – жер тарпыған ат тәрізді, ал ашу – сенің денеңдегі ит сияқты, оларды қулықпен тепе-теңдікте ұстай біл. Оларды өсірме де, төмендетпе де, тең ұста.
***
Ашу мен құмарлық айуанға тән белгілер, ал білім мен даналық – адамның сұлулығы.
***
Жел сияқты күшті болу үшін жердей төзімді бол. Жақсылық жаса, көмек беруден тартынба, сонда сен жалындай лаулап, биікке көтерілесің.
***
Ақымақпен әңгімелесу іші бос қазаннан да жаман. Сырты ысталған болса да, іші бос.
***
Ақиқатқа жету үшін, бір рет болсын, жаның мен ақыл-ойыңнан бас тарт.