Торғай мен тышқанның қазыға жүгінуі
Бір таудың басында бір топ ағаш бар екен. Сол ағаштың басына бір
торғай ұя салыпты да, бір тышқан оның түбінен ін қазыпты.
Бір күні тышқан мен торғай шармаяқтасып қалады.
– Торғай, сен, ылғи менің інімнің аузына саңғисың да, інімдегі
жиған-терген дәнімді бұлғап болдың! – дейді тышқан.
– Тышқан, сен ағашымның түбін кеулеп барасың, қазір боран шықса
ағаш теңселіп, ұям бұзылып кете жаздайды, – дейді. Торғай екеуі таласа-таласа мысықтың алдына барып жүгінеді.
Торғай мен тышқанның шағымын естіген мысық:
– Мен ап-аш отырып, сендердің жанжалдарыңа төрелік айта
алмаймын, екеуің мұнан былай дау-дамай шығармауларың үшін, алдымен екеуіңді жеймін, – деп сөзін бітірер-бітірместен торғайды бас салып жеп алады. Артына бұрылып қаша берген тышқанды да ұстап алып, қарш-қарш шайнап жұтып жібереді.