Асты-үстіне кел-ген, шашылып быт-шыты шыққан. Ол үйінеентігіп кіріп, босағада аң-таң боп мүдіріп қалды, үй іші астап-кестен
(Қ. Исабаев)
Үйде лампы құлап, ыдыс қирап, қымыз төгіліп әптер-тәптері шықты (I. Жансүгіров)
Дүние кенет дуылдап, қуырдақболмақ емес ойран-ботқа
(М. Рашев)
Барақтардың асты-үстіне шығып, әлем-тапырық болып жатыр екен
(Қ. Исабаев)
Оспан-ның жылын берер алдында Құнанбай аулын осындай бір үлкен қақтығыс ұйқы-тұйқы еткен еді
(М. Әуезов)
Етегі киімінің өрім-өрім, Қолдарытікен тілген тілім-тілім, Тарқатылған қолаң шаш ұйпа-тұйпа, Сұры кеткен, әл біткен көрсең түрін
(И. Байзақов).
Ол дыбыс бермегесін жүгіріп сыртқа шық-сам, дүниенің бәрі ойрап-асыр, шашылып жатыр
(С. Сейітхазин).
Сол беті-мен кескілескен ойран-топырдың арасына сүңгіп кетті
(О. Сәрсенбаев).
Жараскүл есіме түсіп, ішім әлейім-тәлейім болып кетті
(Ә. Табылдиев).
Аз үйлі жатақ бұлан-таланбіржағына қарай сырылып кеткелі жатыр
(Ғ. Мүсірепов).
Олар бірінің соңынан бірі жүгіріп ойпаң-тойпаң боп жатқан жерге кетті
(Р. Райымқұлов).
Ғасырлар бойы күн жалап, жел мұжыған тақыр дала үстінде жойқын күштер ойпыл-тойпыл жағаласты
(К. Оразалин).
Мына сүйқыл ініңіз осылай есі кеткенше ініін барады да, үй ішінала-топалаңқылады
(3. Қабдолов).