Ту болып тiгiлгендей елдiгiңе,
Жасына пайғамбардың келдi, мiне!
Халқының баласы едi бұған дейiн,
Жарасқан бес қаруы белдiгiне.
Әрқашан орны бөлек, даңқы дара,
Ол–ендi қамқор әке, халқы-бала.
Әкесi өз парызын өтемесе,
Сәбидей шырылдамай ел тұра ма?
Яссауи Қожа-Ахмет бұл жасында,
Күн кешкен қылуеттегi құжырасында.
Өмiрдiң мақсат-мәнi жер бетiнде,
Жақсының жұртқа шашқан шұғыласында.
Сүйреткен көне тарих көн шарығын,
Түбiнде сықсияды қол шамының.
Тасыған мейманасы бұл ғасырда,
Тағдыры қыл үстiнде жер шарының.
Бетi аулақ соғыс деген пәтшағардың,
Тажалдың асау басын ноқаталар кiм?
Тайғанақ тақтасында саясаттың,
Ойлары шайқасуда патшалардың.
Құдайым бәрiн бермес сұрағанның,
Бақытын мыңға балар бiр адамның.
Iшiнде сайыпқыран көсемдердiң,
Шоқтығы шоқ жұлдыздай Нұр-ағамның!
Тұлпардай алға түсiп жол қиында,
Сұңқардай суырылады топ жиында.
Жартысы ғұмырының аспанда өтiп,
Келедi самғауменен сан қиырға.
Ғаламның тыныштығын бұзды қайғы,
Қасiрет кеңiстiктi сызғылайды.
Алайда, Еуропа-Азияны
Жалғаған алтын көпiр мызғымайды!
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ