Жұртының жеткiзбесе баққа қолын,
Не керек иеленiп тақтан орын?
Патша аз ба пәтуасыз ғұмыр кешкен,
Кiм iздер құнсыз басын жоқтап оның?
Көк семсер жарқылдамас жүз болмаса,
Көсемнiң несi көсем iз қалмаса?
Сiрессе тағдыр деген суық мұхит,
Кемедей күтiрлетiп мұз жармаса!?
Көсем бе көптiң сөзiн айта алмаса,
Түскенде ауыр салмақ қайқаңдаса?
Түгендеп төңiректiң төрт бұрышын,
Есесiн елдің кеткен қайтармаса?!
Қалады көпке берген анты қайда,
Тұрмаса ел парызы әр күн ойда?
Гауhардай тұңғиықтан табылмаса,
Көбiктей су бетiнде қалқымай ма?
Патшасы болғанменен қанша дана,
Қадiрлi ел бақыты жанса ғана.
Ұлтының ұл қаша ма азабынан,
Емес пе қазағынан жан садаға!
Бекiтсе астананың iрге тасын,
Көрсетер күдiрейтiп кiм жотасын?
Күңiреткен қаралы күн қайтып келмес,
Қазақтың көрде жатқан күллi атасын!
Бiреулер әурешiлiк дер де мұны,
Көшiрiп босағаға төрдегiнi.
Қияға қиял жетпес құлаш ұрды,
Қайтпаған таудан-тастан өр көңiлi.
Жәрдемiн аямаса Хақтағала,
Пәрменi Президенттiң тоқтала ма?
Жарлыққа қолын қойды нық сенiммен,
Астана ауыссын деп Ақмолаға!
Сарыарқа сайын дала-жер кiндiгi,
Баянды Байтағымен елдiң күнi.
Қазағым, көш көлiктi болсын ендi,
Көтерген жолда қалмас Нардың жүгi!..
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ