Таң атып келе жатқан кез, құлқын сәрі. Болғанда алагеуімүйдің іші, қуарып бір қызарды қыздың түсі (І. Жансүгіров). Деревнялар тұрып алагөбеден, Есіктерін ашсын кең ғып, келем мен (Қ. Бетхожин). Елге көрінгім келмей, елең-алаңнан әжемнің үйінен шықтым (Т. Иманбеков). Сәлден кейін қаранғылық серпіліп, айнала алаң-ғұлаң көріне бастады (Ә. Нұршайықов).