Даң-дұң дыбыс, у да шу. Үлкен канал қазылады екен, — деп, жиналғандар абыр-дұбырсөйлесіп жатты (О. Сәрсенбаев). Айту-ар үйінің үлкен-кішісіне дейін жанталасып, абыр-дабыр күйге түскеніне бү-гін сегізінші күн (С. Байжанов). Жастары ән шырқап, қалғандары абыр-жа-бырбоп келіп қалған шұбар ала жиынды көргенде сары іңген құлағын жы-мып ала қойды (Ә. Нұрпейісов). Тыстағы дабыр-дұбыр басылып, үй ішін жұрт кернеп кетті (С. Сматаев). Базаралының даусы бар ауылдың үстіндегі шуды, дабыр-дүбірді басып, алғыр, қыран үніндей, саңқылдайды (М. Әуезов)
Жер ошаққа от жағып жатқан әйелдердің абыр-гүбір дауыстарын естіді ( О. Сәрсенбаев). Әр тұстан түннің тыныштығын бұзған абыр-дыбыр дауыс естіл-ді (А. Хангелдин). Мақұл,- десті абыр-жұбыр мойындарын созған жасақшы-лар (Х. Есенжанов).