Cepгiceң көрінеді өмip бөлек,
Ауыр жүк арқаңдағы жеңілдемек.
Жүйкені шымырлат қан асқақ дауыс,
Шыңылдап соғылады тeмipгe кеп.
Сұрланған суық қару ән ұға ма?
Кырғынның қымбат оған мәні ғана.
Ән менен зардың сырын біледі тек,
Кәрі тау,
Kәpi орман,
Кәрі дала!
Ей, соғыс!
Сен неғылған қара түн ең,
Ісің жоқ ана атымен,
Ар атымен.
Әнші де бip қарлығаш шырылдаған,
Су сепкен қалың өртке қанатымен.
Мұң-шерін көкіректің тарата алмай,
Жас ғұмыp талпынады балапандай.
Зұлымдық,
Сенің күнің туып тұрса,
Жер қалмас жақсылыққа алақандай.
Жол қиын жолаушыға адасқанда,
Жан қиын тірлік үшін таласқанда.
Қара бұлт,
Саған мәңгі ерік тисе,
Күн түсер тeciк қалмас көк аспанда.
Сұм ажал,
Бip жүрекке мың жара сап,
Өмірден болып алдың күнде алашақ.
Келді, әне, жауынгерлер көз алдына-
Туған жер,
Туған ауыл,
Туған ошақ.
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ