Мелшитіп зеңбіректі, автоматты,
Бip сәтке тоқтатуға атқан оқты.
Тас түнек майдан көгін жарып ұшып,
Келеді көгершін-ән ақ қанатты.
Сабыр қыл,
Саябыр тап,
Бұрыл ғалам!
Ән ұшып келеді, әне, шырылдаған.
Coғыстың гүрсілінен құтылар ма,
Құлағы дүниенің шыңылдаған.
Дауысың күркіреген алады үрей,
Қоя тұр!
Қанды шайқас-қара дүлей!
Әнменен дертін жусын, жеңілдетсін,
Онсыз да жүрек біткен жаралы ғoй.
Жер түгіл, шошынғандай бозарып күн,
Тұлданба, арсыз ажал, сазарып тым.
Асығып арашашы ән келеді,
Секілді таңғы нұры тазалықтың.
Шеш, майдан!
Үстіңдегі қан көйлекті,
Қашанғы арқалайсың бар бейнетті.
Әлемде әннен гөpi зар көбірек,
Сан боздақ тәтті әуенге қанбай кетті.
Күрсінсең көкipектi жалын кернер,
Қуаныш жабырқаған жаныңды емдер.
Ән болып ақ махаббат келеді ұшып,
Азырақ аялдаңдар, жауынгерлер!
Дүние әсем еді, мөлдір еді,
Miнe енді қатер бұлтын төндіреді.
Ананың жүрегіндей лүпілдеген,
Ән болып келеді ұшып ел жүрегі.
Ән болып келеді ұшып дала мен тау,
Өмірде бұдан артық бола ма аңсау.
Сынбайды ешқашанда ердің сағы,
Соңында тұрған кезде ел аман-сау.
Сілкінтіп сезіміңді ойрандаған,
Ерекше барлық әннен майдандағы ән.
Майданға жетті, міне,
Жүсіпбек боп,
Қайран ән кең далада сайрандаған!
Түнерген майдан төpi тас тұмандай,
Шарықтап шыққан үнге тосты маңдай.
Hөcepiн сырлы әуеннің сорғалатып,
Жүсіпбек жұтынады жас қырандай.
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ