Шырқын бұзып,
Шырылдатып бекерге,
Тас-талқан ғып, шығартқанша ойранын,
Тұңғыш кеме тіміскілеп өтерде,
Неге дереу қылғып-жұтып қоймадың?
Жұмбақ еді-ау, үндіс жерітым сырлы,
Қалса нетті сол құпия қалпында.
Тінтіп жүріп тұңғиықты,
Тылсымды,
Тауып алды құныққандар алтынға.
Сарп болды қаншама ақыл,
Қаншама ой,
Тілді уақыт тарих жонын таспаша.
Кейбір жұмбақ
Жұмбақ болып қалса ғoй,
Бәлкім бәрі болар ма еді басқаша?..
Жарқылдайды жасын атып жанары,
Жат ортада кімгe мұңын бiлдіpciн?
Kөкіpeгiн ыза кернеп барады,
Жанартаудай атыла ма кiм білсін?!.
Минс ойы жүгіреді сан-саққа,
Дүниенің төрт бұрышын шолғандай.
Қалай ғана,
Қалай ғана жан сақтар,
Үндіс халқы-шер көкірек, сор маңдай?..
Тула, мұхит!
Толқыныңмен түйгіште.
Дүлей тағдыр сазырайып тұр неге?
Сөз алғалы келе жатыр Минс те,
Сөзден егер шығар болса бірдеңе?..
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ