Күлге айналмай денемiз,
Құлға айналдық неге бiз?
Тiрлiктiң тас омырауынан бiреулер
Уыз емiп, неге бiз у емемiз?!
О,Бостандық!
Мен өзiңдi баладым,
Елiгiне даланың.
Талғанша қос жанарым,
Өзiң бе деп ұшқан құсқа қарадым.
Жұмбақ болып маған мекен-тұрағың,
Дауылдардан сұрадым.
Мың тұрып,мың құладым,
Аттамақ боп саған қарай бiр адым.
О,Бостандық!
Өзiң жақтан бола ма деп бiр хабар,
Құлақ түрдiм қиқуласа тырналар.
Сенi iздедiм толқынлардан тулаған,
Мұз-бұғаудан босанғанда жылғалар.
О,Бостандық!
Елестедiң сен маған,
Баспана боп менде өмiрi болмаған.
Мұңлы махаббатым боп,
Тумысымда қолым жете алмаған.
Шөлiм болып қанбаған,
Терiм болып тамбаған.
О,Бостандық!
Қасiреттен қанжылап,
Кiрпiк iлсем қалжырап,
Көрдiм сенi түсiмде,
От пен оқтың iшiнде.
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ