Татпаған жан тiршiлiктiң бал дәмiн,
Тiстейдi екен бармағын.
Сiңiрлерiм тарамыстай тартылып,
Мен көтердiм ғасырлардың салмағын.
Көл боп аққан көз жасыма көмiлiп,
Тұңғиықта тұншықты асқақ арманым.
Замандардың жартасынан жаңғырып,
Шығар менiң запыранды зарларым.
От пен кiрiп,күлмен шықтым қор болып,
Өмiрiмде бiр күн тыным алмадым.
Құл болдым да пұл болдым,
Қолдан қолға өтiп қайта бармадым.
Шұрқ тесiлiп табаным,
Шар тарапты шарладым.
Жұттым жапан шаңдарын…
Қайғы жолын таптадым,
Бақыт жолын таппадым.
Бұрқырайды иiсi ащы терiмнiң,
Ашып қалса қара жердiң қатпарын.
Сiреу-сiреу қасiреттiң көк мұзын
Көкiрегiме қаттадым.
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ