Сәби қалпы сөндi iшiмде мың арман,
Шыбық құрлы шыға алмадым құмардан.
Болсам керек мен бiр жасыл жапырақ,
Ұшып түскен өмiр атты шынардан.
Болмас па едi әйтеуiр бiр керегiм,
Қалмас па едi артымда бiр дерегiм.
Тұрмас па едi байтақ жердiң төсiнде,
Тамыр жайып менiң де бәйтерегiм.
О, тiршiлiк,
О, сырлы әлем, нұрлы әлем,
Әр сәтiңдi қадiрлер ем, сыйлар ем.
Тауыңдағы бiр гүлiң боп құлпырып,
Бағыңдағы бұлбұлың боп жырлар ем.
Қыраның боп қонар едiм шыңға мен,
Ұланың боп ұлы әнiңдi тыңдар ем.
Нұрлы дүние, қымбат едiң сен неткен,
Сенен орын бұйырмастан мен кеткем.
Үзiлмесiн сәби ғұмыр сабағы,
Өмiр дәнi өркендемек жөргектен
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ