Шағала, аппақ шағала,
Кезестік тағы жағада.
Былтырғы жаздан белгі жоқ,
Сәулесі ғана санада.
Алакөл жатыр орнында,
Тербеген мәңгі жер-ана.
Сағынып келдім, шағала,
Жабығып шулы қалада.
Шырылдап неге жылайсың,
Өзегің өрттей жана ма?
Біреулер әлде сенің де
Ордаңа ойран салама?
Жәрдемің бар ма, шағала,
Жүрекке түскен жараға.
Жөңкілген толқын, көк айдын
Бізден де бір күн қала ма?
Білмеймін қайда бастайды,
Бұлдырап тұрған замана.
Мен де бір құспын, шағала,
Зар болып жүрген панаға.
Келе алмай қалсам оралып,
Қайтадан мынау жағаға.
Өлдіге сірә санама,
Шаршаған-ау деп шамала!..
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ