Күндер, күңдер–жүрегімнің жылқұсы,
Қызығыңды жырлап бітпес бір кісі.
Жылап келсең көз жасыңды сүртеді,
Аппақ бұлттар–көк аспанның сүлгісі.
Бақыт нұры-маған қарай ұшқаның,
Тар ғұмырдың көпсінбеңдер пұшпағын.
Желпіп өткен лептеріңе масайып,
Ләйліп кетсін торын құрған дұшпаным.
Қайта тауып өкпелескен дос-жаран,
Көңілді бір әуелесін асқақ ән.
Қылпылдатып қайрап кетсін көзелдер,
Семсерімнің жүзін тоза бастаған.
Қайта оралып сонау алыс жылдарға,
Алтын бұлақ ағып жатса жылғамда.
Рахаттанып күлген бала болайын,
Күйгелек шал өз сақалын жұлғанда.
Бір шықпаса биігіне шарықтап,
Менің кеудем қурап солған ғаріп бақ.
Ыстық қиял құшағында балқиын,
Ақ ордалар көз ұшында қалықтап.
Ұшқан түтін шаңырақтан көкке өрлеп,
Мал мамырлап бара жатса бөктерлеп.
Қиса Тәңірім тамылжыған сол сәтті,
Мына өмірге мысқалдай бір өкпем жоқ.
Сылдыр қағып күміс дүние шолпысы,
Толса ғазиз үмітімнің олқысы.
Тұрары хақ темірқазық жұлдыздай,
Жарық сыйлап ғұмырымның сол тұсы!
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ