Жылдар өтті нәзік сәуле іздеумен,
Күле қарап, ызғар шашқан жүздерден.
Мұз таулардың қойнауындай сіресіп,
Қалды менің қырау шалған мұз-кеудем.
Маған ғана тұрғандай-ақ күн қызбай,
Қалтырайды бақшамдағы гүл мұздай.
Кірпігіме қатып калды байланып,
Мұз тамшылар кіп-кішкентай жұлдыздай.
Шақырғандай борандатқан өлімді,
Ойым онға, санам санға бөлінді.
Бір сұлуды өліп-өшіп сүйіп ем,
Оныңда ерні мұздай суық көрінді.
Кешір, мені құрсаулаған мұз-әлем,
Өмір сүрсем саған деген ызамен.
Ең болмаса жүрегімді суытпа,
Бауырыңа жеткен кезде біз әрең?!
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ