Жалтақ мінез жігітке жараса ма,
Қалтырадым қайтейін қарашада.
Жүген-ноқта басымнан түсер емес,
Сен келмесең, жас ұрпақ, арашаға.
Қымыз қайдан болады, қыза-қыза,
Күрпілдеттік су толған қара саба.
Алтын тақ боп көрініп қара тақтай,
Әркім өзін сезінді Бонапарттай.
Шилі болған арқасы заман шұбар
Шоқтығына шоршыды қол апартпай.
Әкімдері қазақтың көлеңкелеп,
Ақындары қаңғыды пана таппай.
Байқайсың ба сөзімнің басқа түсі,
Жақсыларға жоқ бірақ еш қатысы.
Қара тасқа өткен бе шапқан қылыш,
Қайыршыда кеткен бе патша ақысы?
Арыстан да азуын жасырмай ма,
Қапияда қағылса қасқа тісі.
Осы менің жай-күйім келсе білгің,
Күйбең тірлік-қуаты жансебілдің.
Өзгені емес алдымен өзін ұғар,
Көкейіне әуенім енсе кімнің.
Жақтырмаған жайына жүре берсін,
Бір құдайға белгілі қанша егілдім…
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ