Кірлесе тысы көңілдің,
Аударып кидім астарын.
Азынап тұрған жел болды,
Самал деп саңылау ашқаным.
Безеріп жатқан шөл болды,
Дүние-көл деп шашқаным.
Беріде қалған бел болды,
Асу деп арғы асқаным.
Тарыла түсіп көкжиек,
Түнере түсті аспаным.
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ