Есіл күн, енді сақ қара,
Ұрынба қанды соқтаға.
Атанды жығар ақ түтек,
Алпыс жыл ұдай соқса да,
Жаһанды жайпар жаһил жел,
Жетпіс жыл ұдай соқса да,
Аспаннан жұлдыз ақса да,
Күн көзін тұман жапса да,
Қайыңнан алған қазықтай
Жаныштап жерге қақса да,
Бұғауды бұзып шыққанша,
Бастағы қайғы жоқ сана!
Алыстап кеткен ақ орда-
Ұшында көздің ақ тана.
Кереге түбі кебеже,
Босаға басы тоқ саба.
Көгенге толы төліңді
Күңіреніп босқа жоқтама!
Жылаудан көзің көрсоқыр,
Кеудеңді тескен оқ қана.
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ