Қарма бұл көктемдегі қылаулаған?
Барады қозғау салып мынау маған.
Жүрегім ұқсап кетті қарлы шыңға,
Басында будақ бұлттар мың аунаған.
Шынымен бұрқап тұрған қар ма мынау?
Табиғат, тағы да бір алдадың-ау!
Мезгілсіз, жарықтығым, несін жаудың,
Бәрібір орындалмас арманың-ау!..
Күні өтсе не нәрседе қадір қалмас,
Қара жер қазір саған орын болмас.
Керегі дүниенің сен емессің,
Қымсына ұсынғанмен қолыңды алмас.
Жаныма ыстық сезім тастадың да,
Лып етіп, еріп кеттің қас-қағымда.
Айналып күз келгенше сағындырып,
Жақсы еді-ау, тоса тұрсаң аспаныңда…
НЕСІПБЕК АЙТҰЛЫ