АДАМ:
Қойшы енді осы…
Не берсең де –
Көрейін!
ӘЗӘЗІЛДІҢ ДАУЫСЫ:
Уа, Аллам, ашуланба,
Сынаңыз,
Сыр бермейік,
Әзірше іштен тынамыз:
Көздеріңде жарқылдайды бір нәрсе –
Немене екен?
Соның жөнін сұраңыз!
АЛЛАНЫҢ ДАУЫСЫНА САЛЫП:
Жә!
Сендерге оқ атпайтын тасадан,
Аллаң барда – аспан тыныш, бас аман.
Тұрмысыңды көріп, жөндеп қайтуға,
Сөйлескелі өзі келді Жасаған.
О, Ұжмақтан қашып кеткен аш Адам,
Сені Ауаға,
Суға малып, балшыққа
Илеп-илеп өзім қолдан жасағам…
Қабырғаңнан Һауа шығып, болдық таң
Өзгеше боп жаратылды ол жұрттан.
Жер үстіне сендер келіп түскенде,
Ауа,
Су боп…
От болмады – сондықтан!
Артың – даңғыл болғанымен,
Алдың – жар,
Тозаққа кеп шаршадыңдар, талдыңдар.
Көздеріңнен көріп тұрмын мен бір от,
Айтшы, оны қайдан тауып алдыңдар?
АҚСҰҢҚАРҰЛЫ СЕРІК