Дүние қандай ғана ғажап едің,
Адамның аңсап көрген базары едің!
Сондағы кескініңе ұқсамайтын
не болып кеткен сенің азалы өңің?!
Сен онда бүгінгіден бөлек едің,
періште табиғаттың бөбегі едің.
Самолет, ракетаны тәрк қылып,
қаптаған қайда қайран көбелегің?
Атылған жанартауың сұрапылдай,
аспанда асқақ шеру құратындай.
Көгің де шайдай ашық күліп тұрған
мәңгілік мөлдіреп-ақ тұратындай…
Жер – Анаң жіпсіп жаңа көкірегі,
тәңірден, шіркін, сонда не тіледі.
Адам мен Һауа қыздың еркесіндей
еліктер тау мен тасқа секіреді.
Керемет сұлулық бар келбетінде,
тыныштық – бесігінде тербетуде.
Мамонттар маң-маң басып келе жатыр,
мәңгілік қалатындай жер бетінде.
Мәз едің ақ күніңе, пәктігіңе,
Құстардың құйқылжыған тәтті үніне.
АҚСҰҢҚАРҰЛЫ СЕРІК