Жаным шығып, жанарымды жауып қан
Сан құлағам.
Кеудем толы құсаға.
Қыран кейде төмен ұшқан тауықтан,
Тауық, бірақ қыран құсап ұша ма?!
Көкірегімде алай-түлей жүр ағын,
Сыртқа шығып сайрай алмай отты үнмен
Сұрағым бар?
Сұрағым бар?
Сұрағым…
Жартысына жауап алған жоқпын мен.
«Құдай – жалғыз» дейді рас па?
Таң қалам.
Мен түсіндім көктен жерге түстім де –
Бауырларын жылан – соғыс жалмаған,
Жалғыз еді әкем жердің үстінде!
«Бауырымдап…» жылаушы еді.
Ал бізді
Аймалайтын ақ пейілмен не түрлі
Құдайға да қол болмаған жалғыздық
Оған-дағы жараспайтын секілді…
Шерін оның қалай шертіп таусармын?
Көз алдымда Зауал заман оғы ұшқан.
Мен – өксікпін.
Көз жасымын сол шалдың.
Жарықшақпын –
Қалып қойған соғыстан!
Атыламын!
Жоқ шыдайтын дәрменім,
Сойқан соғыс қазына ашар қай елге?
Бейбітшілік дейтін інім бар менің,
Үйленсе екен Шаттық дейтін әйелге!
АҚСҰҢҚАРҰЛЫ СЕРІК