Тұяғыңмен жерден інжу аршып ал,
Жөнел енді, жел өтіне қарсы бар
Сенің де бір Батырашың бар шығар,
Сенің де бір Қотырашың бар шығар.
Ал, Құлагер, беу, «Сарыарқа» күйінің
Нотасымен бас кеудеңнің күйігін.
Қара шаң сап Қарқаралы шетіне,
Бетіңе ұста Ақсораңның биігін.
Мен өзіңе желге мінсем жетем ғой,
Құлагерлер қылаң ұрған мекен ғой,
Тұяғымен тұлпар тұрса жер тарпып,
Тұғыр болып туу – күнә екен ғой!
АҚСҰҢҚАРҰЛЫ СЕРІК