Даурықпа тобыр оны да бас сап дарға асып
– Өлтірді!
Пайғамбар дарда тұр өксіп,
Шуылдақ тобыр, бұзылған қаншық, қағынды ұл
Шоқынып соған,
Керілген кезін крес қып,
Мойындарына тағып жүр…
Мұхаммед ғалай сәлем де келген зарлана,
Құдай біледі – құранның жыры нендей жыр.
Абайы сенген Аллаға
Алашы әлі сенбей жүр.
Құрт құсап дүние қыбырлап жатып, жыбырлап,
Көзін ашқанда көгін де көріп қалады.
Құлағына Сайтан сыбырлап,
Құдайдың сөзін естімей, өліп барады.
АҚСҰҢҚАРҰЛЫ СЕРІК