Дүние неткен жап-жарық!
Он үштен онда аспағам.
Көркіне соның таңданып,
Суреттер сала бастағам.
Не дейді ел мендей сабазға,
Сан ысып, сан сап басылған?
Үй іші толы – қағаздар,
Есіктен төрге шашылған…
Шабытқа толы өзегім,
Қағазға содан нұр тамып –
Ақжарық деген өзенің
Жатады ағып бұрқанып.
Ақжарығымды далаға
Асау мұхиттай аунатып,
Бағдат деген балаға
Қоямын балық аулатып!
Миллиард бояу төгілген
Болар ма әсем тау мұндай.
Суретші болам дедім мен, –
Суретін салам аудырмай!
Танытам жұртқа жұртты әлі.
Не дейді ел мендей сабазға?
Ойрантау… көшіп бұлттары
Ойран сап жатты қағазда.
Көздерім күнде тауымда
Жүргенде, жасым – он үште.
Алыстан біздің ауылға
Келді ұшып бір пәк періште.
Ақсұңқарұлы Серік