Жаңбырлы кеште, көшеде
Жүрді жалғыз жас жігіт.
Дем алады күрсіне,
Өңі қашқан сұп-сұрғылт.
Құйып тұр жауын нөсерлеп,
Аласұрып ойнап бұлт.
Ұялаған құстардай,
Үйінде отыр барлық жұрт.
Жалғыз ғана жігіт жүр,
Жапанда жалғыз батырдай
Онда сірә бар не сыр,
Білер ме еді, япырм-ай!
Жүр ме әлде, жауыннан
Жан ләззатын табам деп.
Ескен желмен тілдесіп,
Алыстан хабар алам деп.
Кенеттен ол жанғандай,
Жарқ-жұрқ етті нажағай!
О, жоқ! Емес нажағай,
Жарқ-жұрқ етті ақ маңдай.
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ