Жасырды да толқынына бар ізін
Ақты Уақыт.
Уақыт – ұлы дария.
Жүруші еді көшесінде Париждің
Сексендегі қайғылы бір Қария.
Көрінбейді!
Қалды мұңды өлеңі,
Бізге соның қайғы мұңын әкеліп.
Ғасыры оның қасыретке толы еді.
Ғұмыры да – қасырет пен қателік!
Қанша тәнге қара таңба басылды,
Адам – азап үшін өмір сүре ме?!
Жаңа Ұрпақ ХХ-шы ғасырды
Қателіктің ғасыры деп жүре ме?!
Қорқамын мен!
Ішімде дерт көп өлген,
Жеңдірмейін жүрегімді зар-мұңға:
Ең болмаса – осы шерлі өлеңмен
Ақталайын адамзаттың алдында.
Жасырды да толқынына бар ізін,
Ақты Уақыт.
Уақыт – ұлы дария.
Жүруші еді көшесінде Париждің
Сексендегі қайғылы бір Қария.
Ол – шерлі адам.
Париждегі досы – өлең.
Ақсұңқарұлы Серік