Сабыр етші, жерді кезіп кетейін,
Асқар таудан, орман-нудан өтейін.
Жонын тіліп, тоңын, тасын қопарып,
Қол тимеген қойынына жетейін.
Сабыр етші, суға түсіп жүзейін,
Судың бетін қалқып, түбін сүзейін.
Су сұлуын, барлық асыл бұйымын,
Мөлдіретіп, алдыңа әкеп тізейін!
Сабыр етші, не десең де көнейін,
Өмір – бақша, біраз жеміс терейін.
Соның бәрін жырға тізіп, дестелеп,
Мәңгі өшпес ескерткіш сап берейін!
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ