Көптен бері өзімнен кетті ерік,
Құпия сыр бойымды жүр меңгеріп.
Бір арудың тартады магниті,
Мен бір бейне металмын жүрген еріп.
Күндіз көлбеп өтеді көлеңкедей,
Түн ләззат ала алман түсте көріп.
Ұят деген бір қырсық болды бөгет,
Жүрегіме жүрегім болмай серік.
Енді қайтем, япырмай, болдым дел-сал,
Махаббаттан кетермін қайтіп жеріп?
Ол перизат баспас па құмарымды,
Ақ құшағын ұсынып қолын беріп.
Тәтті ұйқыда жатқанда, жайлап қана
Таңғы алтын шолпандай төніп келіп?!
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ