Тағдыр жазып тілдессе де тылсыммен,
Менің жырым күрең түсті күрсінген.
Айдынымнан аққу ұшты-ау алысқа,
Қанаттары таңғы бұлттай нұр сіңген.
Мен туралы сөз қозғайды бозөкпең,
Барқыттарын олар солай бөз еткен.
Бөрі тектес бұйығар ем, әттең-ай
Бөріқұрсақ бақытым да мезі еткен.
Ерте қалдым қыздың нәзік назына,
Қош айтыстым сүтті іңірлі жазыма.
Отқа оранып кетпеген соң көзінде,
Бұрымдыға айта алмаймын базына.
Менің жырым тілдессе де тылсыммен,
Өзегіне заты бөлек мұң сіңген.
Өмір жайлы ерте үйретті…
Сол қыздың –
Дидарында діріл қаққан гүлсім мең.
Хамит Есаман