Қабағын түйіп құз тас тұр,
Төңірегіне парық сап,
Шыңында шулап құстар жүр,
Айнала ұшып шарықтап.
Кеудесі жалын қара бұлт,
Келеді төніп аспаннан.
Алып құз тас сұп-сұрғылт,
Жамылып шапан боз тұман.
Шық моншақтап шып-шып тер,
Сорғалайды жасы жүзінде…
Сол құзды көр де мені көр,
Ойға бір шомған кезімде.
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ