Куәсі боп нәркес пен наза күннің,
Бірі болдым айтулы әз ақынның.
Кешқұрым сүмбіленің саясында,
Жатып ап керемет жыр жазатынмын.
Сөздер шықты қап қойған қордаланып,
Талайлардың жазғаны жолда қалып.
Сосын оны оқыдым Самарқанда,
Көк тасы да жібіді қолдап анық.
Ақындар да бар екен жазар мұнда,
Бірақ бәрі қысылды көз алдымда.
Сұмдық қой
Жырын жыртып бір жас ақын,
Бозарып жайғасты кеп бозаң қырға.
Көңілдегі ұлғайтып сезімді бек,
Көрушілер көбейді көзімді кеп.
Әзиз ханы бетіме қарап айтты,
«Періште қыз сүйіпті өзіңді» –деп.
Өзге арнаға бас бұрып санам мәңгі,
Басқаларға сезімім қараң қалды.
Бұл ғасырда өзім-ақ қалдым биік,
Ал басқа ақындарға обал болды.
Хамит Есаман