Сабындап жусаң, ағарман.
Мен қонаға шыққан бұлтпын,
Келе бір жаумай ашылман!
Мың болмақ түгіл, мың сан бол,
Бір соғыспай басылман!
Асылымды сұрасаң,
Мен қан жұқпайтын
Қара алмастан асылмын.
Мен беліме садақ асынған,
Біріндеп жауды қашырған,
Қарсыласқан дұшпанға
Найзағайдай жасылмын.
Кеудеден кетер жан үшін,
Жерге тамар қан үшін,
Атамның атын жасырман.
Мен, мен-дүрмін, мен-дүрмін,
Мен де өзіңдей кең-дүрмін,
Мен өзіңнен де ер-дүрмін.
Атыссаң да, жеңдірмен,
Мен Мұсадан жүлде алған,
Ағасы би Мамайдан үлгі алған,
Түрікпеннен барып мал тапқан,
Қапелімде сөз тапқан,
Аждаһаның тынысын,
Қолын салып барлаған,
Тұлпар мініп, ту алған,
Туын қанға суарған,
Туғаннан туға таласқан,
Дулығалы басты көп кескен,
Мен айдынды Ер Орақтың ұлымын,
Жаратқан бір тәңірінің құлымын.
Мұрат Мөңкеұлы