Болып өткен ер еді.
Айтулы ердің бірі еді.
Ел шетіне жау келсе,
Атын мініп сайланып,
Алмас қылыш байланып,
Мен барайын дер еді,
Қарсыласқан дұшпанды
Қабыландай соғып жер еді.
Маңдайы күндей балқыған,
Көзі судай толқыған,
Иісі жұпар аңқыған,
Бір патшадай неме еді,
Өтіп кетті демесең,
Қай батырдан кем еді.
Орақ еді алғаным,
Алғанымнан қалғаным,
Атаңа нәлет демедің,
Атылдыра қамшы салмадың,
Аяғым ақсақ, көзім соқыр болса да,
Үстіме қатын алмадың,
Өлеріңді білмедім,
Өлеріңді білгенде,
Сары мойын серке мен болып,
Құрбаныңа шалмадың.
Тілімді айтсам алмадың,
Анасы мұның әйел деп,
Қайырып ақыл салмадың,
Ақылдасып қалмадым,
Сол жерде болды арманым!
Арманда өлдің алғаным,
Өлеріңді білмедім,
Өлеріңді білгенде
Мұрат Мөңкеұлы