Жақсы екен ғой Алматым –
Алтын үйек астанам.
Осы екен ғой жаннатың
Атам қазақ аңсаған.
Келдім сені сағынып,
Алтын ұям – Алматым.
Кең көшеңде басар нық
Мен бір ақын солдатың.
От пен темір сайысқан
Келдім майдан төрінен.
Жер құшам деп.
Көр құшқан
Жау жерінен келдім мен.
Сағынышын солдаттың
Сен сұрама, мен айтпан.
Кетті шығып бір ұшқын
Кеудемдегі шыңайттан.
Күлкі-жасы аралас
Ақын да бір жас бала.
Тербет өзің мауқын бас,
Алтын бесік – астана.
Жүрмін жортып қызықтап,
Көше қоймай баспаған.
Сыбырлайды жапырақ,
Жалт қарайды тас маған.
Өкпе, назға – манифест,
Жатыр қашып достарым.
Сары алтын күн, думан кеш
Қанар емес құмарым.
Ән мен күйді сапырған
Сал домбыра, – сал ожау.
Сабырлы оймен отырған
Бір кәрия Алатау.
Неткен сұлу өмір ең!
Қарай берем үңіліп.
Ғажайып бір мейірмен
Келешегің тұр күліп.
Жақсы екен ғой Алматым –
Алтын тулы астанам.
Осы екен ғой жаннатың
Атам қазақ аңсаған
ҚАСЫМ АМАНЖОЛОВ