Жетем деген шағымда мұратқа анық,
Жабықтым ғой жаным-ай, жырақ қалып.
Алатау,
Етегіңді баса алмадым.
Жүрегімнің түбінен сыр ақтарып.
Жұлдызым боп жарқыра маңдайдағы,
Алатау!
Ет жақыным шалғайдағы.
Жанарымның ішінде жыр болса да,
Амалымның жоқтығы қол байлады.
Қасиетіңе жаныммен бойлағасын,
Сен де мүмкін мен жайлы ойланасың.
Үр ерінді гүлдерің сәлем айтып,
Жүрегімді көктемің аймаласын.
Өлшенбеген соң ешбір өлшемменен,
Ақын жоқ өзіңді аңсап теңселмеген.
Сұлудың сексен сырлы жұмбағына –
Өзіңнен жауап іздеп көрсем деп ем.
Барғанымша мәңгілік мекеніме,
Атымды ойып жазсам етегіңе.
Сонда мүмкін сен күмән келтірмессің,
Сезімімнің шынайы екеніне.
Хамит Есаман