Айналайын, Қареке,
Не қылғаның, ағеке,
Қайт десең де қайтпаймын,
Атымның басын тартпаймын.
Тәуекелсіз іс болмас,
Қорқуды жолдас етпеймін.
Қарадан боз да өтер ме,
Қайрылмай дәурен кетер ме?
Осыдан елге мен барып
Тоғыз қатын алсам да,
Тоқсан бала сүйсем де,
Ұяласым, жалғызым,
Екеуміздің бірігіп
Бір күн жүруімізге жетер ме?
Қарасай сонда сөйлейді,
Сөйлегенде бүй дейді:
– Айналайын, Қазижан,
Аспандағы жұлдызым,
Маңдайдағы құндызым,
Артыңда енді кім қалды,
Айналайын, жалғызым?
Жалғызым, сенен айрылсам,
Қуқыл тартар ақ жүзім.
Қайт-сана, Қази, қайт-сана,
Атыңның басын тарт-сана!
Құшақтатшы етіңнен,
Бір сүйдірші бетіңнен,
Әлде көріп өлемін,
Әлде көрмей өлемін,
Тәңірінің ісі тәуекел,
Мен тәуекелмен келемін.
Мұрат Мөңкеұлы