Айдын да Орақ, ай да Орақ,
Айбалтасы қанды Орақ,
Аштарханда даңды Орақ,
Арғымақ атың азды, Орақ,
Байтақ жұртың тозды, Орақ,
Келер де болсаң жылдам кел,
Сексенге келген қарт анаң
Жылай да жылай жазды, Орақ.
Қарауыл қарап болар ма?
Қара өлең жеген атпенен?
Қарусыз жүріп болар ма,
Қалудай атасы басқа жатпенен?
Қоңқалаған көп жаман,
Орағымды өлтірдің
Долай да долай матпенен!
Қоғалы көлді жағалап,
Қалмақпенен қон енді,
Алшайып атқа мінген соң,
Орағымдай бол енді!
Хан Мұсадан жүлде алған,
Ағасы би Мамайдан үлгі алған,
Аждаһаның тынысын
Қолын салып барлаған,
Сөйткен менің Орағым,
Аюдай арқыраған Орағым,
Күндей күркіреген шырағым,
Кетіпті алыс сапарға!
Қоңқалаған көп жаман
Ере алмайтұғын қатарға!
Орағым менің бар болса
Атан тіркеп нар қылып,
Аруанаға жүк артып,
Ел жаңғыртып жатар ма?
Орағымды өлтірген
Алшы, Смайыл, Тобаяқ,
Есімнен менің кетер ме?
Лашын, сұңқар – екі құс,
Екеуі бір ұяның құсы екен,
Мұрат Мөңкеұлы