Ұйқыда жатып түс көріп,
Бір ғаламат іс көріп,
Ат бермей қалдым сынарға.
Атам Орақ, Мамайдың
Сүйегін тұтам асылдай
Келген жері бар ма еді.
Барса, жауын қашырмай?!
Сол атаның орнын алдырма,
Етіңе қажау салдырма.
Буыршын мен бесті атан
Құладын құсқа да шалдырма!
Айналайын Қазижан,
Еділ қайда, ел қайда?
Болып тұр ма, қарағым,
Сенің де көкірегіңе жел пайда?
Қайсыбірің мінерсің
Айналдырған бір тайға?!
Ойлап-ойлап қарашы.
Орынсыз қалып шұнайма!
Сонда Қазидың айтқаны:
Апырмау, қалай сөйлейсің,
Мен артыма, апа, қараман.
Семірген атам жарадан.
Көкемді жалғыз жіберіп,
Мұнда неғып қаламын?!
Ауырып өлсе бір жерде,
Сүйегі қалмай ма далада?!
Атадан жетім қалдырды
Құдіреті күшті Жасаған.
Жер тебіренткен Орақты
Қашаған Күржіманұлы