Қашаннан да бұл қоныс
Құтты болған жер екен.
Өзегі де қайырлы,
Аш-арығы сүйреп жейді екен
Бекіре менен жайынды.
Балқашын орып мал жеген,
Аралас үйрек-қаз жеген.
Малының жақын өрісі,
Құлынның ұзын желісі.
Еділ мен Жайық, Нарынның
Осылай екен келісі.
Және бір жайды айтайын:
Ноғайлының елінде,
Үшқиянның жерінде,
Еділ мен Жайық кеңінде
Талай хандар шалқыған,
Шалқыған хандар алқынған.
Едіге ерді кем көріп,
Тоқтамыс елі шарпылған.
Басында бақыт тұрғанда,
Кәпірдің жұрты қорықты
Орақ, Мамай даңқынан.
Алшы, Смайыл, Қалусарыдан –
Бақыт бұлардан да арылған.
Патшалар да ауған тағынан,
Мыңғырған малды байлардың
Қоңсысы кеткен жанынан.
Батырлар да өтті аруақты
Қанжығасы қанға малынған,
Берік сауытын жамылған,
Қашаған Күржіманұлы